Белоруский
На гэтым айсберг высокім даўно тытанік жывуць, але калі ім шапнуць "Нам дрэнна!", То да вас тытаны приплыут. Яны сталеюць толькі ў бітвах - іншага проста не дадзена. На іх надзея, да іх малітва, тут кожны "Я!", Але ўсё - Адно. Аднойчы раптам планета ўздрыгне - ёй, можа быць, прыйдзе каюк, але свой Каўчэг надзейны будуе ўжо хлапчук, лістапад ўнук.Той сорак гадоў у пустыні цюкаў, прачнуўшыся, вострым сякерай па бярвеннямі, а народзец пахрукваў: "Ён параноік! Заслужана яму і агульнае нянавісць, і галеча!". У металалом даўно здадзены рэшткі пышных, надзейных, моцных караблёў - толькі наш Каўчэг, ледзь-ледзь недарэчны, зноў спасёт дзяцей, звяроў і тых, хто своечасова працягне нам руку дапамогі ў імгле - для нас усё так жа сонца ўстане на гэтай (іль іншы ) Зямлі.
Na hetym ajsbierh vysokim daŭno Tytanik žyvuć, alie kali im šapnuć "Nam drenna!", To da vas tytany priplyut. Jany staliejuć toĺki ŭ bitvach - inšaha prosta nie dadziena. Na ich nadzieja, da ich malitva, tut kožny "JA!", Alie ŭsio - Adno. Adnojčy raptam planieta ŭzdryhnie - joj, moža być, pryjdzie kajuk, alie svoj Kaŭčeh nadziejny buduje ŭžo chlapčuk, listapad ŭnuk.
Toj sorak hadoŭ u pustyni ciukaŭ, pračnuŭšysia, vostrym siakieraj pa biarvienniami, a narodziec pachrukvaŭ: "Jon paranoik! Zaslužana jamu i ahuĺnaje nianavisć, i halieča!". U mietalalom daŭno zdadzieny reštki pyšnych, nadziejnych, mocnych karablioŭ - toĺki naš Kaŭčeh, liedź-liedź niedarečny, znoŭ spasiot dziaciej, zviaroŭ i tych, chto svoječasova praciahnie nam ruku dapamohi ŭ imhlie - dlia nas usio tak ža sonca ŭstanie na hetaj (iĺ inšy ) Ziamli
Письмо авторам
|
